- exacuo
- ex-ăcŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a., to make very sharp, to sharpen, make pointed (class.).I.Lit.:B.
ferramenta cote,
Plin. 28, 4, 12, § 47; 34, 14, 41, § 146:ridicas,
Col. 11, 2, 12:vallos furcasque bicornes,
Verg. G. 1, 264:spicula,
id. ib. 4, 74:dentes,
id. ib. 3, 255:metas in angustissimas vertices,
Col. 2, 18, 2:cornua in leve fastigium,
Plin. 11, 37, 45, § 124 et saep.—Transf., of taste:II.aceto exacuendo,
for making pungent, Plin. 19, 5, 30, § 93;of the sight: aciem oculorum,
id. 24, 11, 59, § 99; cf.visum,
id. 29, 6, 38, § 132.—Trop.A.In gen.:B.nisi mucronem aliquem tribunitium exacuisset in nos,
Cic. Leg. 3, 9, 21:(cum animus) exacuerit illam ut oculorum sic ingenii aciem ad bona diligenda,
id. ib. 1, 23, 60; cf.animum,
Plin. 20, 13, 50, § 127: morbos, i. e. to aggravate, Col. poët. 10, 392.—In partic., to sharpen or quicken mentally, to incite, encourage, stimulate, inflame:velim cohortere et exacuas Cluatium,
Cic. Att. 12, 36 fin.:aliquem (opp. deterrere),
id. de Or. 1, 29:aliquem irā,
Nep. Phoc. 4:se ad amorem immortalitatis,
Plin. Ep. 3, 7 fin.:animos in bella,
Hor. A P. 403:mentem varia ad conamina,
Sil. 7, 142.— Poet.:palatum (sapor),
Ov. Pont. 1, 10, 13.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.